Hacking Austurland er lausnamót sem fer fram dagana 30. september – 2. október á Austurlandi. Markmiðið er að efla nýsköpunarstarf og frumkvöðlahugsun í landshlutanum.

Málverkasýningin „Ró í náttúrunni" stendur nú yfir í Mjólkurbúðinni, sal Myndlistarfélags Akureyrar . Það er listamaðurinn Sólveig Dagmar Þórisdóttir sem sýnir þar verk sín en hún hefur ferðast víða um Ísland og einnig til Tenerife til að sinna listinni.

Vinsælasta gönguleið Siglufjaraðr er án efa snjóflóðavarnargarðarnir sem liggja í fjallinu fyrir ofan bæinn. Alls ekki allir átta sig á því að hægt sé að ganga eftir görðunum eða ríplunum eins og garðarnir kallast en heimamenn nota þá mikið til útivistar.

„Hluti af ástæðunni fyrir því að ég ákvað að halda áfram í stjórnmálum er að ég trúi að það sé hægt að snúa við þróuninni í sauðfjárræktinni. Sem formaður Bændasamtakanna og seinna þingmaður hef ég lengi talað fyrir því að við breytum undirstöðum undir landbúnaðinn þannig að hann geti aftur vaxið og dafnað. Á þessu kjörtímabil hefur Kristján Þór Júlíusson, sem mér hefur oft fundist sitja undir ámæli fyrir sín störf, skilað verki í fyrsta skipti á Íslandi þar sem er mótuð heildstæð landbúnaðarstefna. Í henni er aðgerðaáætlun eða tillögur að aðgerðum sem m.a. snúa að sauðfjárræktinni. Starfsumhverfi afurðastöðva þarf að fá eðlilega endurskoðun og uppfærslu. Við höfum gjörbreytt búvörumarkaði á Íslandi, með meiri opnun og meiri innflutningi erum við ekki lengur með sama lokaða búvörumarkaðinn og við vorum með lengst af. Við erum komin í allt aðra samkeppni. Þá þurfa þessi mikilvægu fyrirtæki sem afurðastöðvarnar eru, hvort sem það er í mjólk eða kjöti, að búa við sömu starfsskilyrði og sama lagaramma og margfalt stærri fyrirtæki sem þau eru að keppa við. Inni í þessari stefnumörkun er m.a. verið að tala um uppfærslu á því lagaumhverfi. Ég er bjartsýnn á að með markvissri vinnu breytum við undirstöðunum undir afurðastöðvunum, það er fyrsta verkið í því að getum aftur farið að skila hærra afurðaverði til sauðfjárbænda,“ segir Haraldur Benediktsson, sem skipar annað sæti á lista Sjálfstæðisflokksins í Norðvesturkjördæmi.

„Ég vil sjá kerfisbreytingar í málefnum eldri borgara. Framsókn hefur leitt miklar kerfisbreytingar í málefnum barna, Ásmundur Einar hefur fylgt því eftir sem barna- og félagsmálaráðherra. Við þurfum að nýta þá reynslu og þekkingu sem hefur skapast í tengslum við þetta, við að samþætta kerfið. Fá alla aðila að borðinu sem eru að veita þjónustu til eldra fólks og samþætta hlutina, þannig að við losnum við þessi gráu svæði og sóun í kerfinu og náum að skapa umhverfi þannig að hvert þjónustustig taki hnökralaust við af öðru. Við viljum einnig veita betri þjónustu heim til fólksins. Við sjáum það að 98% eldra fólks vilja búa heima hjá sér. Ég sé fyrir meiri heimaþjónustu. En við megum þó ekki gleyma því að það er verið að veita mjög góða þjónustu í þessu kerfi á mörgum stöðum. En ég held að við getum gert betur með því að samþætta þetta. Af því fjármagni sem er að fara til öldrunarþjónustu skilst mér að tveir þriðju fari til öldrunarheimila og einn þriðji til heimaþjónustu. Ég vil snúa þessu við. Ég vil sjá að við séum að hlúa að einstaklingnum og setjum hann í fyrsta sæti og þjónustan fari í hann frekar en í steinsteypu,“ segir Ingibjörg Isaksen, oddviti Framsóknarflokksins í Norðausturkjördæmi.

„Ég hef ávallt haft mikla réttlætiskennd og talið mig vera sósíalista alveg frá því ég man eftir mér. Ég var virkur í ungliðahreyfingu Alþýðubandalagsins og einnig í stúdentapólitíkinni þegar ég var í stjórnmálafræði hjá m.a. Ólafi Þ. Harðarsyni og Ólafi Ragnari Grímssyni. Þegar ég fór erlendis dró ég mig út úr pólitíkinni en fylgdist auðvitað vel með. Þegar Vinstri græn voru stofnuð gerðist ég stofnfélagi og fór í framboð fyrir flokkinn 2009 á Reykjanesi og 2013 á Suðurlandi. Innan Vinstri grænna var alltaf svolítil framsóknarmennska sem fór í taugarnar á mér. Þegar síðan Vinstri græn ganga í ríkisstjórnarsamstarf með Sjálfstæðisflokknum tel ég það hafa verið svik við kjósendur og því yfirgaf ég flokkinn. Þegar Sósíalistaflokkurinn kom fram taldi ég mig vera búinn að finna minn rétta farveg, ég taldi þetta vera akkúrat flokkinn sem ég hafði verið að bíða eftir,“ segir Guðmundur Auðunsson, hagfræðingur og oddviti Sósíalistaflokksins í Suðurkjördæmi.

Kaffihúsið Barr í Menningarhúsinu Hofi á Akureyri er með góðgerðarmánuð í gangi hjá sér fram tíl 10. október. Á fjórum vikum mun 10% af heildarsölu kaffihússins renna óskipt til Grófarinnar sem er gjaldfrjálst geðræktarúrræði á Akureyri.

„Ég hef áhuga á þeim málefnum sem flokkurinn stendur fyrir, sem er baráttan gegn fátækt. Það eru fátæktargildrur í almannatryggingakerfinu og það eru fyrst og fremst þessar tekjuskerðingar. Við viljum afnema þær og tryggja lágmarks framfærslu, þrjú hundruð og fimmtíu þúsund krónur á mánuði, skerðingar- og skattfrjálst. Ef ellilífeyrisþegar vinna fyrir meira en hundrað þúsund kall á mánuði fá þeir skerðingar og það sama með öryrkja. Lífeyriskerfið í dag er þriggja stoða kerfi; almannatryggingar, lífeyrissjóðirnir og séreignarsparnaður. Fyrsta stoðin er einfaldlega ekki að virka,” segir Eyjólfur Ármannsson, sem skipar efsta sæti á lista Flokks fólksins í Norðvesturkjördæmi.

„Veirufaraldurinn kenndi okkur á Suðurnesjum að við erum of háð ferðaþjónustunni og fluginu og við þurfum að styrkja stoðir annarra greina, nýsköpun, og smærri fyrirtækja. Það eru góðir hlutir að gerast, t.d. upp á Ásbrú, þar sem hefur sýnt sig að nýsköpun skiptir máli. Ég legg áherslu á að það þarf að styrkja minni fyrirtæki, veita þeim ákveðinn stuðning. Umhverfi fyrirtækjanna sem stjórnvöld setja þarf að vera þeim hagfellt, á það leggjum við áherslu,” segir Birgir Þórarinsson, sem skipar efsta sæti á lista Miðflokksins í Suðurkjördæmi. Birgir bætir við hann hafi lagt til, til þess að fjölga opinberum störfum á Suðurnesjum, að Útlendingastofnun verði flutt þangað frá höfuðborgarsvæðinu. Hann segir að Suðurnesin hafi aldrei verið inni í myndinni þegar rætt sé um að flytja opinber störf út á land en því verði að halda til haga að Suðurnesin séu hluti landsbyggðarinar.

„Réttlæti, sanngirni og lýðræði og málefni eldri borgara og öryrkja eru mín áherslumál í pólitík, auk þess sem þarf að breyta kvótakerfinu, rekstrarlega séð. Við teljum að við fáum ekki réttan arð af auðlindinni. Síðan er ýmislegt sem þarf að gera í heilbrigðis-, húsnæðis- og samgöngumálum í þessu kjördæmi. Það þarf að fullgera Axarveginn, hringveg um Skriðdal, klára að fjármagna Seyðisfjarðargöngin og síðan þarf ný Múlagöng,“ segir Björgvin Egill Vídalín Arngrímsson, sem skipar efsta sæti á lista Frjálslynda lýðræðisflokksins í Norðausturkjördæmi.

„Mig vantaði nýja vinnu og færði mig hingað þar sem ég átti hús sem var áhugavert að taka í gegn og laga. Og ég byrjaði bara á því, svo fæddist þessi hugmynd," segir Þráinn Ingimundarson, gistihúsaeigandi á Hólmavík.

„Þetta snýst mikið um byggðajafnrétti, sextán ára gömul börn eiga að geta stundað framhaldsnám í sínum heimahögum og það á að vera allt í boði. Þetta er hægt, Covid kenndi okkur það. Við þurfum líka að huga að námslengdinni, mér finnst við þurfa að skoða það með framhaldsskólann, eru þessi þrjú ár það sem koma skal? Nemendum finnst þetta mikið á stuttum tíma. Það eru nemendurnir sem námið snýst um og þá finnst mér að eigi að hlusta á þeirra raddir og aðlaga námið að þeim. Það er brotthvarf úr framhaldsskóla og það er uppsafnaður vandi hvað varðar geðheilbrigðismál hjá nemendum á framhaldsskólaaldri. Svo þurfum við líka að horfa til þeirra sem hverfa frá námi en vilja síðan koma aftur. Þá þurfa skólarnir að geta tekið á móti þeim. Þetta þarf að endurskoða,“ segir Hólmfríður Árnadóttir, oddviti Vinstri grænna í Suðurkjördæmi.

„Það er alveg sjónarmið að fara undir Öxnadalsheiði og ég ætla ekki að gera lítið úr því. Það sem ég hef hins vegar bent á með tillögunni um Tröllaskagagöngin er að við erum svo gjörn á að horfa á að stytta leiðir frá A og B til Reykjavíkur. Við megum ekki gleyma því að forsendur fyrir byggðunum hér á landsbyggðinni eru samgöngur á milli þéttbýliskjarnanna, milli samfélaganna. Með því að gera göng í gegnum Tröllaskaga erum við að tengja Mið-Norðurland saman. Vegalengdir styttust verulega og þetta yrði öruggari leið því Öxnadalsheiðin er erfiður farartálmi á veturna. Ekki aðeins erum við með þessu að stytta leiðirnar milli staða, við erum að styrkja Mið-Norðurland og það er lykilþátturinn í þessu og ástæðan fyrir því að mér og fleirum finnst þetta spennandi kostur. Við höfum óskað eftir því að farið verði í athugun á þessum göngum, bæði að fá það niðurneglt hvar þau eiga að vera og hvað þau kosta. Það þriðja sem þarf að skoða eru samfélagsleg áhrif, hvað svona göng myndu gera fyrir samfélagið hér á Norðurlandi,“ segir Stefán Vagn Stefánsson, oddviti Framsóknarflokksins í Norðvesturkjördæmi.

„Það sem skiptir miklu máli er að velta því fyrir okkur hvert svæðisbundið hlutverk Akureyrar á að vera í byggðastefnu á Íslandi. Hvaða opinbera þjónusta á að vera hér og fyrir hverja? Tillögurnar sem þessi starfshópur leggur fram er m.a. að Sjúkrahúsið á Akureyri verði háskólasjúkrahús, lögð verði áhersla á millilandaflug um Akureyrarflugvöll og að það sé fjölbreytt námsframboð við Háskólann á Akureyri. Það hefur aldrei verið tekin stefnumótandi ákvörðun um það að Akureyri eigi með öðrum hætti en aðrir þéttbýliskjarnar að gegna einhverju svæðisbundnu hlutverki. Við ákváðum á sínum tíma að Reykjavík yrði borg með tilteknar skyldur og ábyrgð og við höfum séð hvernig það hefur gagnast öllu suðvesturhorninu þar sem nú búa áttatíu prósent landsmanna. Öll sveitarfélögin hér á Norðurlandi eystra ákváðu sameiginlega í Samtökum sveitarfélaga og atvinnuþróunar á Norðurlandi eystra að Akureyri fengi eitthvert hlutverk,“ segir Hilda Jana Gísladóttir, sem skipar annað sæti á lista Samfylkingarinnar í Norðausturkjördæmi.

Eftir að Gunnar Sæmundsson fór í fjórhjólatúr á grísku eyjunni Krít áttaði hann sig á því að það vantaði álíka fjöruga afþreyingu á Ísafjörð. Hann gat ekki hætt að hugsa um gríska fjórhjólatúrinn eftir að heim var komið og úr varð að hann og eiginkonan opnuðuð fyrirtækið ATV Ísafjörður.